Een zeepbel
Het leven van een zeepbel
dat spat zomaar uiteen.
Zijn wezen is een dun vel:
het houdt wat lucht bijeen.
Vervaardigd door een wezen,
veel machtiger dan hij,
mag hij er even wezen
en maakt hij kind'ren blij.
Zijn huid weerkaatst het zonlicht
en dat tot tweemaal toe.
Omdat hij zo mooi kromlicht,
het schitteren niet moe,
gaat licht interfereren:
het laat ondingen zien,
die je moet accepteren.
Is er veel meer misschien!?
En als hij dan uiteenspat,
al drijvend, traag en sloom,
weet dan dat het hem meezat:
Niet ijdel was zijn droom!
dat spat zomaar uiteen.
Zijn wezen is een dun vel:
het houdt wat lucht bijeen.
Vervaardigd door een wezen,
veel machtiger dan hij,
mag hij er even wezen
en maakt hij kind'ren blij.
Zijn huid weerkaatst het zonlicht
en dat tot tweemaal toe.
Omdat hij zo mooi kromlicht,
het schitteren niet moe,
gaat licht interfereren:
het laat ondingen zien,
die je moet accepteren.
Is er veel meer misschien!?
En als hij dan uiteenspat,
al drijvend, traag en sloom,
weet dan dat het hem meezat:
Niet ijdel was zijn droom!
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Dinsdag, december 07, 2010 09:31 |
| jeetje zo kleurrijk voor het uiteenspatten | |
| Marousia: | Zondag, december 09, 2007 21:10 |
| Een heel bijzonder mooi gedicht wat je hebt geschreven. Liefs van Marousia | |
| Dreamlover: | Zondag, december 09, 2007 20:20 |
| Bijzonder mooi schrijven. liefs Dreamlover |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cest moi: Bob | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2007 | ||
| Thema's: | ||