Groen, groen, grasje, ...
Je zweet zoekt zich een weg naar beneden.
De drukkende hitte is niet meer te houden.
Zelfs de ventilator zoekt zijn tweede adem
en ratelt moeizaam een klaaglied.
Zijn vleugels wieken paniekerig door de lucht,
alsof hij zichzelf op wankele benen
in evenwicht probeert te houden
en je vraagt je af wanneer hij het begeeft.
Buiten hoor je kinderen joelen.
De straat – of wat ervoor met doorgaan –
is hun speelterrein,
een pretpark zonder attracties.
Hun blote voeten doen stof opwaaien,
en je hoopt dat zij, als ze groter zullen zijn
hetzelfde kunnen doen, maar je vreest
dat niemand ooit aandacht aan hen zal schenken.
Je sluit je ogen en luistert naar
het orkestje op de hoek van de straat.
De vrolijke ritmes worden afgesloten met
het zachte getik van een regenstok.
Als je je ogen terug opent,
hoor je hetzelfde getik.
De druppels kussen je vensterglas.
Het visitekaartje van een Belgische zomer.
De mensen houden hun kinderen angstvallig binnen
en klagen over het weer en de benzineprijzen.
Het gras ziet hier groener, je vraagt je af waarom,
want er is niemand die het appreciëert.
Karel Brits
26 juli 2000
De drukkende hitte is niet meer te houden.
Zelfs de ventilator zoekt zijn tweede adem
en ratelt moeizaam een klaaglied.
Zijn vleugels wieken paniekerig door de lucht,
alsof hij zichzelf op wankele benen
in evenwicht probeert te houden
en je vraagt je af wanneer hij het begeeft.
Buiten hoor je kinderen joelen.
De straat – of wat ervoor met doorgaan –
is hun speelterrein,
een pretpark zonder attracties.
Hun blote voeten doen stof opwaaien,
en je hoopt dat zij, als ze groter zullen zijn
hetzelfde kunnen doen, maar je vreest
dat niemand ooit aandacht aan hen zal schenken.
Je sluit je ogen en luistert naar
het orkestje op de hoek van de straat.
De vrolijke ritmes worden afgesloten met
het zachte getik van een regenstok.
Als je je ogen terug opent,
hoor je hetzelfde getik.
De druppels kussen je vensterglas.
Het visitekaartje van een Belgische zomer.
De mensen houden hun kinderen angstvallig binnen
en klagen over het weer en de benzineprijzen.
Het gras ziet hier groener, je vraagt je af waarom,
want er is niemand die het appreciëert.
Karel Brits
26 juli 2000
Reacties op dit gedicht
| Anouck ( Almost me): | Maandag, maart 04, 2002 11:03 |
| Ik voel de hitte, zie de kinderen spelen, en hoor het orkestje in de straat...Prachtig gewoon, zoveel kunnen opwekken met wat woorden. Liefs, Almost me |
|
| pramodah: | Maandag, maart 04, 2002 00:03 |
| het gras is altijd groener aan de overkant zeggen ze....maar waar is de overkant............ pramodah |
|
| Driegeetjes: | Zondag, maart 03, 2002 23:03 |
| Karel, ik heb ze allemaal gelezen en ze waren BLITS!!! Prachtig! DrieGeetjes |
|
| maneschijn: | Zondag, maart 03, 2002 22:28 |
| wiew.. prachitg Kareltje.. Haal jij nog maar vaker eens een gedichtje uit de ouwe doos.. Want moi geniet ervan!!! knuffiej x |
|
| Sheena: | Zondag, maart 03, 2002 22:24 |
| Machtig mooi geschreven,soms mag het gras wel wat minder groen zijn, en de zon wat heter en stralender, dat vinden we hier in holland ook hoor!.... ;) Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Karel Brits | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||