Onze stilte die.
Het was mijn stilte die.
Jouw lach zo. Mijn blik op.
Mooi waren we.
Haar mijn onze stiltes.
Mijn getreuzel zo.
Jouw gestaar naar.
Het gevoel toen jij.
Hoe we samen.
Samen stiltes vormden.
Hoe lang ik je zag, misschien niet, wel, om je gaf.
Dor was jij als het gras.
Onbeduidend, langdradig, stil, eeuwig lang was hij, die kil, koude maar door jou smeltende, verzachtende stilte.
Jouw lach zo. Mijn blik op.
Mooi waren we.
Haar mijn onze stiltes.
Mijn getreuzel zo.
Jouw gestaar naar.
Het gevoel toen jij.
Hoe we samen.
Samen stiltes vormden.
Hoe lang ik je zag, misschien niet, wel, om je gaf.
Dor was jij als het gras.
Onbeduidend, langdradig, stil, eeuwig lang was hij, die kil, koude maar door jou smeltende, verzachtende stilte.
Reacties op dit gedicht
| Ghastly Doll: | Donderdag, januari 22, 2009 20:24 |
| Ja, Alex D. Heel mooi. Vooral omdat het steeds onafgemaakt is. Laat de lezer zijn/haar fantasie een beetje werken. Kusje x Ghastly Doll |
|
| Nummer 127: | Dinsdag, december 11, 2007 21:06 |
| haha heel mooi Nummer 127 |
|
