Afscheid

Mijn hoofd is vol gedachten,mijn hart is nog vol pijn.
Slapeloos zal de nacht die komen gaat weer zijn.
Moe sta ik op, en kapot ga ik naar bed,
het verdriet wordt niet minder, hoe ik me ook verzet.

Ik ben mezelf niet meer, ik doe mijn man en kids tekort,
en ik kan alleen maar hopen dat het straks weer beter wordt.
Als het verdriet eenmaal plaatsje heeft in het dagelijks bestaan,
zodat we allemaal weer onze weg zullen en kunnen gaan.

Langzaam dringt het tot ons door, het is nu echt voorbij
In mijn hoofd de herinnering, die herinnering ben jij.

Vergeten doen we je nooit, daarvoor gaf je ons te veel,
want wat je zei dat blijven we horen en wat we zijn ben jij een deel.

Geschreven door

Chatterley

Reacties op dit gedicht

Chatterley vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Mrs Flintstone:	Dinsdag, december 18, 2007 22:44
Prachtig, ben er stil van. Ik wens je veel sterkte met het verwerking van dit verlies. Ik denk dat je man en kids het wel begrijpen. Dikke knuffel, Wilma

Peter van Tiel:	Maandag, december 17, 2007 19:00
Prachtig gedicht! Heel veel sterkte gewenst. Liefs, Peter.

Nummer 127:	Woensdag, december 12, 2007 08:56
moeilijk te lezen moeilijk te vatten Nummer 127

Malou*:	Dinsdag, december 11, 2007 22:10
Sterkte met dit verlies! Ik geef je een knuffel! Liefs, Malou

Over dit gedicht

Auteur: Chatterley
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 11 december 2007
Thema's: [Dood] [Gemis] [Verlies]