Op weg naar het Kruis
OP WEG NAAR HET KRUIS
Jezus bad tot zijn vader en die sprak tot hem
In de taal van zijn volk, met de klank van zijn stem.
Hoort de eeuwige God wel mijn stem van vandaag,
Waarom blijft mijn gebed soms zo ver en zo vaag?
Is mijn pijn wel zo belangrijk of de zorg om een kind,
Dat verdwaald en ontredderd geen toekomst meer vindt?
Heel de wereld in nood is een kreet naar Gods troon,
En het antwoord? – Daarginds staat het kruis van Mijn Zoon!
Alles dringt op Hem aan ….. en ik voel me zo klein,
Wie ben ik met mijn ziekte, m’n angst en m’n pijn?
Maar dan grijp ik Hem aan bij de zoom van zijn kleed,
Die de wereld verlost … en geen musje vergeet.
Jezus bad tot zijn vader en die sprak tot hem
In de taal van zijn volk, met de klank van zijn stem.
Hoort de eeuwige God wel mijn stem van vandaag,
Waarom blijft mijn gebed soms zo ver en zo vaag?
Is mijn pijn wel zo belangrijk of de zorg om een kind,
Dat verdwaald en ontredderd geen toekomst meer vindt?
Heel de wereld in nood is een kreet naar Gods troon,
En het antwoord? – Daarginds staat het kruis van Mijn Zoon!
Alles dringt op Hem aan ….. en ik voel me zo klein,
Wie ben ik met mijn ziekte, m’n angst en m’n pijn?
Maar dan grijp ik Hem aan bij de zoom van zijn kleed,
Die de wereld verlost … en geen musje vergeet.
Reacties op dit gedicht
| Hugo Serwy: | Maandag, maart 04, 2002 19:01 |
| "Eli, Eli, lama sabaktani," zei Hij, en Hij werd gered. Ook Hij leek te twijfelen... aan Zichzelf? De twijfel is normaal, net als het immer vaststaande vertrouwen. Het klinkt gek, maar het is zo. Vind ik toch... In ieder geval is het een prachtig Gedicht! Groetjes, Hugo. |
|
| arie: | Maandag, maart 04, 2002 11:39 |
| Dit is pas echt blind vertrouwen in de vader der vaderen. Een gedicht naar zijn evenbeeld, en toch heel menselijk Liefs, Arie |
|
| chiara32: | Maandag, maart 04, 2002 09:42 |
| Het enige wat ik erop kan zeggen ...wauw... | |
| The Cowboy: | Maandag, maart 04, 2002 09:25 |
| Verdomd mooie en krachtige woorden.... liefs... je kleinzoon... ;) |
|
| maneschijn: | Maandag, maart 04, 2002 08:43 |
| wauw.. dit is alwéér prachtig.. Niet enkel de dichtstijl.. maar ook de inhoud.. En vooral de twee laatste regels vind ook ik errug knap.. Dat moet je kunnen.. *gaat nog maar eens lezen en nog maar eens en.. * liefs, maantje |
|
| waterval: | Maandag, maart 04, 2002 01:40 |
| ongelooflijk mooi.... | |
| Driegeetjes: | Maandag, maart 04, 2002 01:19 |
| Wie ben ik... Wie zijn wij.... Ware woorden! DrieGeetjes |
|
| Hans Winter: | Maandag, maart 04, 2002 01:17 |
| Het gedicht van je oma past goed in de voorbereidingstijd naar pasen toe. De 'zoom' en het 'musje' zijn directe verwijzingen naar het evangelie. Je oma doet wat daar een vrouw met groot geloof deed, en spreekt de woorden die deze zoon sprak namens zijn vader. Groetje, Hans |
|
| Sheena: | Maandag, maart 04, 2002 01:07 |
| De laatste zin vind ik het meest aangrijpend, de tweestrijd en toch die zoom weer vinden ..... dat vind ik knap .. alle liefs, Sheen |
|
| pramodah: | Maandag, maart 04, 2002 00:39 |
| ik vind de gedichten van je oma hoe langer hoe mooier.... ik voel de neiging om terug naar de kerk te gaan ........ liefs pramodah |
|
| Di Angeli: | Maandag, maart 04, 2002 00:27 |
| Spiritueel geladen, maar zo sprekend en vooral zo vloeiend. Waarheid van het leven, weten door het geloof. Nee niemand wordt vergeten, zelfs de ongelovigen niet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: M.E. Bunk - v.d. Heiden | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||