Ik ken een mooi meisje,
ze is onzeker en naïef.
Ze heeft geen zelfvertrouwen,
en toch is ze zo lief.
Ik kan altijd met haar lachen,
vaak maakt ze mijn dag weer goed.
Haar blonde acties zijn prachtig,
net of ze het bewust doet.
Geluk in de liefde heeft ze niet.
Ze komt de juiste gewoon niet tegen.
En door te denken dat het haar fout is,
maakt haar dat nog meer verlegen.
Maar als ze goed kijkt,
en dan ook echt goed.
Zal ze meer zien dan negatieve gedachten,
misschien krijgt ze dan wat moed.
Het is zonde dat zo'n meisje niet geniet,
en zich steeds meer verstopt.
Het is zonde dat ze zich niet positief ziet,
en al haar emoties opkropt.
Maar diep van binnen weet ze het wel.
Dat ik het ben waar ze op steunt.
Dat het nooit een probleem voor mij zal zijn,
als ik diegene ben waarop ze leunt.
Je komt je geluk echt wel tegen.
Geef het gewoon wat tijd.
Anders geniet je niet van wat je is gegeven.
En krijg je later spijt.