Zij had mij te pakken maar ik kon haar niet grijpen
Die onzichtbare lag reeds veel te lang te rijpen
In mij nu reeds te oud geworden om toe te slaan
Te jong om zo zonder haar eeuwig beeld heen te gaan

Mijn Fee mijn Muze ik zou en ik wou doorbijten
Maar had ik wel al de nodige kwaliteiten
Het gevoel het verlangen is iets heel voornaam
Doch is men er technisch uitverkoren toe bekwaam

Mijn vingers streelden de toetsen der orgelpijpen
Wat zat ik daar hartverscheurend nagels te slijpen
Wetend dat ik ook nooit op de eerste plaats zou staan
In die te laat gekozen artistieke loopbaan

Afstand doen van mijn piano zou mij zo spijten
Dus bracht ik haar mee in mijn ballet variëteiten
Waar mijn eerste liefde heel platonisch en zwijgzaam
Klonk op de tonen van mijn concerto zonder faam