Zonder titel
waar je gister nog mijn dag kleurde,
onttrek je nu al het licht als een naderende storm
hoe kan iets zo snel veranderen
als mijn liefde voor jou, in verdriet voor mij
waar ik dacht dat mijn leven zou beginnen
ondervind ik juist dat het er eindigt
er is geen weg meer terug, maar ook niet vooruit
opgesloten in de cel van mijn eigen emoties
de muren te hoog, de tralie onbreekbaar
de enige die de sleutel tot mijn hart heeft
is ironisch genoeg de persoon die me heeft opgesloten.
-afgewezen-
onttrek je nu al het licht als een naderende storm
hoe kan iets zo snel veranderen
als mijn liefde voor jou, in verdriet voor mij
waar ik dacht dat mijn leven zou beginnen
ondervind ik juist dat het er eindigt
er is geen weg meer terug, maar ook niet vooruit
opgesloten in de cel van mijn eigen emoties
de muren te hoog, de tralie onbreekbaar
de enige die de sleutel tot mijn hart heeft
is ironisch genoeg de persoon die me heeft opgesloten.
-afgewezen-
Reacties op dit gedicht
| Br0kEn: | Zaterdag, december 15, 2007 12:50 |
| prachtig geschreven!! Wens je veel sterkte Veel liefs Br0kEn |
|
| Nummer 127: | Vrijdag, december 14, 2007 11:15 |
| knap geschreven Nummer 127 |
|
| Shrmn_X: | Vrijdag, december 14, 2007 09:53 |
| mooi geschreven in andere woorden! Mooi! xx |
|
| L.Bert: | Vrijdag, december 14, 2007 08:39 |
| Ja dat is liefdesverdriet, voelt heftig maar gaat altijd over...mooi beschreven! | |
Over dit gedicht
| Auteur: virp | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2007 | ||
| Thema's: | ||