Mijn schip 2
eindeloos verzonken
eindeloos bedolven
onder de aller hoogste golven
de diepte van de stille zee
kijkt je vragend aan
je krijgt geen heimwee
prachtige bestemmingen
de zonnestralen die glinsteren
op de helder blauwe zee
blijf daar niet zitten
kom ga toch mee
ga mee naar dat wat wacht
vaar mee over zee
als een sprookje van 1000 en 1 nacht
ervaar de rust
de wederkerende tevredenheid
die jou in stilte sust
tovert elke blijheid
het wordt dan echt een lust
om de boot nimmer te verlaten
altijd aan dek te blijven staan
gaan hier ver vandaan..
Twijfel niet...
en laten we kijken..
waar het schip strand...
14/12/07
*lucienne*
Reacties op dit gedicht
| mobar: | Vrijdag, december 14, 2007 22:02 |
| Heel fraai vervolg, groetjes Mobar :D |
|
| lommert: | Vrijdag, december 14, 2007 22:02 |
| ik twijfel geen moment ,...meer eh heeft het stranden te maken met mijn stuurkunst;)...en verdrinken in die eindeloze massa..ja , ik kies daarvoor liefs weer willem |
|
| Cora (ZIJ): | Vrijdag, december 14, 2007 22:02 |
| Mijn boot dobbert ook ergens ;) | |
| Nummer 127: | Vrijdag, december 14, 2007 21:58 |
| ah zo we hebben hier met een kenner te maken liefde als wijn zou dat niet lekker zijn Nummer 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2007 | ||
| Thema's: | ||