Tegen eindeloze verte
laag hangen de wolken
dikke nevel bedekt
het treurig lijkend bos
statig staan de bomen
zonder loof stil op wacht
als donk're contouren
tekenen ze zich af
tegen een eindeloze verte
oude vogelnesten
lijken boze ogen
een troosteloos panorama
het lijkt of de wereld
aan je voeten
samen met je wegkwijnt
en met je sterft
maar eens zullen de bomen
weer wuiven met
hun groene waaier
als de wind
door hun kruinen wuift
de vogels zullen fluiten
bij het vallend avondrood
wat het bos zal bedekken
met een gouden nevel
om boze ogen te sluiten
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Zaterdag, december 15, 2007 20:30 |
| dat lichtpuntje straalt altijd, hé? ;) Troostende woorden. Liefs |
|
| sunset: | Zaterdag, december 15, 2007 10:23 |
| Sfeervol tonend wetend mooi dit. Liefs, sunset |
|
| xavion: | Zaterdag, december 15, 2007 03:03 |
| :) | |
| Quicksilver: | Zaterdag, december 15, 2007 02:04 |
| Zo mooi geschreven.. slaap lekker,trustenkus goed weekend,Dicky |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, december 15, 2007 00:45 |
| slaap lekker Christina mooie woorden lieve groet Cobie |
|
| ela: | Zaterdag, december 15, 2007 00:37 |
| Prachtig geschreven. ela |
|
| mums: | Zaterdag, december 15, 2007 00:18 |
| het zal weer veurjoar worden...toch. altijd is ergens weer dat lichtpuntje. dikke kus slaap lekker liefs mums |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, december 15, 2007 00:12 |
| weer een overdenkend mooi gedicht het raakt liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2007 | ||
| Thema's: | ||