Wij...
Dromen zijn dromen gebleven,
Onze mooie werkelijkheid is weggebleven…
Je koos niet voor mij,
Je wilde het verleden niet voorbij,
Je wilde de toekomst niet in,
Geen veranderingen, geen nieuw begin…
Maar als je in de toekomst met schuldgevoelens langs de kant zal staan,
Hoop ik niet dat je ooit spijt hebt gekregen dat je me hebt laten gaan…
Kennelijk was het niet ons moment, soms denk ik wel,
Hadden we elkaar maar nooit gekend…
Ondanks dat ik getroffen zal worden door veel pijn,
Kan ik niet anders, ik wil niet langer alleen meer zijn…
En daar in het donker, met een betraand gezicht,
Verdwijn ik langzaam, voorgoed, steeds verder uit jouw zicht…
Onze mooie werkelijkheid is weggebleven…
Je koos niet voor mij,
Je wilde het verleden niet voorbij,
Je wilde de toekomst niet in,
Geen veranderingen, geen nieuw begin…
Maar als je in de toekomst met schuldgevoelens langs de kant zal staan,
Hoop ik niet dat je ooit spijt hebt gekregen dat je me hebt laten gaan…
Kennelijk was het niet ons moment, soms denk ik wel,
Hadden we elkaar maar nooit gekend…
Ondanks dat ik getroffen zal worden door veel pijn,
Kan ik niet anders, ik wil niet langer alleen meer zijn…
En daar in het donker, met een betraand gezicht,
Verdwijn ik langzaam, voorgoed, steeds verder uit jouw zicht…
Reacties op dit gedicht
| waffie: | Maandag, februari 04, 2008 19:49 |
| egt mooi:) fijn dat je daar over bent.. heb je toch iets aan hem te danken die mooie gedichte die je toen had geschreve:) lloveyousoo! |
|
| Nummer 127: | Zondag, december 16, 2007 15:17 |
| ja mooi ongelukkig gevoel omschreven Nummer 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: am-beer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2007 | ||
| Thema's: | ||