Maanmeisje
Maanmeisje
Ze slaakt een zucht
Onder het gewicht
Van haar angstige dromen
Haar doorzichtige lichaam
Kan de last bijna niet dragen
Elke nacht voert ze
Weer een bittere strijd
Haar contouren zijn bleek
Onder het witte laken
Dat in puntige hoeken
Over haar botten ligt
Plots begint ze te rillen
Al is het hartje zomer
Haar lichaam kan niet meer
Opeens wordt de wereld stil
En is het met haar gedaan
Ik hoop dat ze gelukkig is,
Mijn meisje van de maan
Reacties op dit gedicht
| loes: | Dinsdag, juli 16, 2002 19:56 |
| hey!! een prachtig gedicht.. is het geschreven op het boek..Maanmeisje?? als het niet zo is.. het past ook perfect bij het boek.. echt mooi :) | |
| dennis1980: | Maandag, maart 04, 2002 15:06 |
| mooie optelliing en een zeer goed einde. best for last =) | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichten-freakje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||