De zwarte parels van je ziel
het gelaat een masker
met een stralende lach
daarachter zijn verstopt
de zwarte parels van je ziel
achter droevige vensters
je ogen die pijn en leed
proberen te verdoezelen
maar niet kunnen bedriegen
niet durven kijken
in de spiegel aan de wand
tuur je langs je spiegelbeeld
naar de donkere kamer
van waar je kwam
probeer het eens
wees maar niet bang
voor de zwarte parels
eenmaal buiten zijn ze wit
en zuiver als kristal
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Zondag, december 16, 2007 20:53 |
| laat mijn parels zeker rijgen tot het witte reine.. heel mooi geschreven liefs,Dicky |
|
| arie: | Zondag, december 16, 2007 10:57 |
| Geen masker is bestand tegen jouw sterkende woorden ;) Knuff, arie |
|
| Windwhisper: | Zondag, december 16, 2007 00:34 |
| Prachtig Christina hoe je door die parels heen de zachte witte glans kon zien slaap lekker Cobie |
|
| ela: | Zondag, december 16, 2007 00:16 |
| In je spiegelbeeld zie je, je eigen ziel. ela |
|
| PeterdB: | Zondag, december 16, 2007 00:13 |
| weer een mooi en lief psychologisch gedichtje van jou. Fijn weekend Christina! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2007 | ||
| Thema's: | ||