Oude Cake Op Zondag
Dagen, weken en maanden schieten voorbij
als de straaljager door de geluidsbarrière
seconden en minuten zijn allang verleden tijd
mijn haren zijn verkleurd tot kalend grijs
mijn gladde huid vervormt tot rimpels
herken mezelf niet meer voor de spiegel
mijn kinderen zijn mijn wijsheid voorbij
in snelheid vergeten bij te blijven
geen tijd om trots te zijn op hun ontwikkeling
de dag voorbij zonder nieuwe woorden
herhaling van al die geschreven woorden
zijn niet meer dan een oude cake op zondag
kijk mij niet meer aan het beeld is vervaagt
ben niet meer hetzelfde blad van de boom
nog even voor ik dwarrel naar beneden
slapen zij die de sterren niet meer zien
mij zijn al die sterren zo bekend
dat ik graag de droom over sterren zou ervaren
stilletjes bevangen in het web van leven
zie ik de spin geleidelijk haar prooi naderen
nog even en ik wordt verslonden
de tijd heeft me ingehaald.
04-03-‘02/14:15
Reacties op dit gedicht
| Nikita: | Dinsdag, maart 05, 2002 12:36 |
| ach, je moet maar zo denken: de jeugd van nu zijn de ouwetjes van straks... | |
| Sheena: | Maandag, maart 04, 2002 23:40 |
| Tis ook nooit goed, ik verlang juist zo naar ouder worden ... het verbleken van de buitenkant en het verrijken van de binnenkant ;) liefs, Sheena |
|
| Juva: | Maandag, maart 04, 2002 22:41 |
| Mooi gedicht, zo triest, ik vat 't niet goed geloof ik. De tijd kan je niet inhalen, het kan enkel zo lijken...Wat Voorbij is, is voorbij, wat mislopen is, is mislopen en nu is nu, dus laat geen seconde ontglippen (met mijn excuses als dit helemaal niet ter zake is;)) groetjes. |
|
| waterval: | Maandag, maart 04, 2002 19:47 |
| héél mooi ..... | |
| Driegeetjes: | Maandag, maart 04, 2002 16:48 |
| Tsja Wil... Als ik zie hoeveel energie zo'n klein insectje steekt, in het weven van zijn web. En dan dit doortrek naar een Mensenleven, dan wordt ik door een gevoel van dankbaarheid bevangen. Dankbaarheid voor de energie - levenservaringen - die in grijze haren gestopt zijn. Daar kan ik alleen maar van leren en Respect voor hebben. Samen met het jeugdige in mij, die dit niet laat vergeten.... DrieGeetjes |
|
| christina: | Maandag, maart 04, 2002 15:55 |
| Iedere leeftijd heeft zijn charme Liefs Christa |
|
| free: | Maandag, maart 04, 2002 15:35 |
| tja angel...de tijd vliegt je kijkt ff om en voor je t beseft ben je in de herfst van je leven...maar vast nog mooi...k kijk (ondanks alles)met nieuwsgierig-heid uit naar mn winter! liefs free love u2 |
|
| The Cowboy: | Maandag, maart 04, 2002 15:12 |
| Lasso nodig... ;) G. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||