1000 lichtjes
1000 lichtjes
fonkelend, knipperend als een sterrehemel
sneeuw, dat al het ware een tapijt vormt
dwarrelend op het witte.
1000 klokken
fluistert langs mijn oren
als de bitterkoude hand van het noorden
terwijl ik cadeautjes leg
onder het Groene...
fonkelend, knipperend als een sterrehemel
sneeuw, dat al het ware een tapijt vormt
dwarrelend op het witte.
1000 klokken
fluistert langs mijn oren
als de bitterkoude hand van het noorden
terwijl ik cadeautjes leg
onder het Groene...
Reacties op dit gedicht
| Steven Eerdekens: | Donderdag, december 20, 2007 21:39 |
| mijn exuses voor de typfout bij regel 3 moet het "als" zijn ipv "al" Steven Eerdekens |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, december 17, 2007 16:23 |
| zeer knap verwoord en neergezet prachtig in zijn vorm gebracht heel mooi welkom hier bij Fraeks,groetjes Dirk | |
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Eerdekens | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2007 | ||
| Thema's: | ||