7 days ago.
Het is nu zeven dagen geleden
zeven dagen van verdriet en pijn.
Want door dat wat jullie me hebben
aangedaan, kan ik niet meer mezelf zijn.
Je eist excuses van mijn kant,
maar slaan voel je maar voor even
en jouw woorden voel ik
de rest van mijn leven.
Als ik met vrienden praat
ben ik banger dat ze oneerlijk zijn,
over wat ze van me denken.
En, is mijn hart echt zo klein?
Zo klein, dat ik niet meer
kan geven om en houden van.
Gewoonweg omdat jullie zeggen
dat ik dat niet meer kan.
Dat ik arrogant en egoïstisch ben,
zelfs ziek of onmenselijk lijk ik wel.
Ja het leven met mij is
voor jullie echt een gekwel.
Daarom stel ik jullie gerust,
maar zonder enig greintje spijt.
Ik blijf ver van jullie vandaan,
die last zijn jullie voor altijd kwijt.
zeven dagen van verdriet en pijn.
Want door dat wat jullie me hebben
aangedaan, kan ik niet meer mezelf zijn.
Je eist excuses van mijn kant,
maar slaan voel je maar voor even
en jouw woorden voel ik
de rest van mijn leven.
Als ik met vrienden praat
ben ik banger dat ze oneerlijk zijn,
over wat ze van me denken.
En, is mijn hart echt zo klein?
Zo klein, dat ik niet meer
kan geven om en houden van.
Gewoonweg omdat jullie zeggen
dat ik dat niet meer kan.
Dat ik arrogant en egoïstisch ben,
zelfs ziek of onmenselijk lijk ik wel.
Ja het leven met mij is
voor jullie echt een gekwel.
Daarom stel ik jullie gerust,
maar zonder enig greintje spijt.
Ik blijf ver van jullie vandaan,
die last zijn jullie voor altijd kwijt.
Over dit gedicht
| Auteur: Imbroglio. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2007 | ||
| Thema's: | ||