Sneeuw in mijn hart
kwaad spreekt mijn blik
mijn ogen ijskoud
mijn mond hoeken gebogen
weg is mijn inhoud
koud voelt mijn wereld
het sneeuwt in mijn hart
de warmte verlaten
niets heeft meer vat
mijn tranen bevroren
stromen niet meer
helemaal verstijfd
voel ook geen zeer
gevangen in mijn hoofd
probeer te ontsnappen
maar het licht is gedoofd
tussen verstand
en gevoel
heerst een ijskoude kloof..
18/12/07
*lucienne*
Reacties op dit gedicht
| CryForTheMoon: | Woensdag, januari 16, 2008 21:40 |
| Mooi Xx.__ |
|
| Sabri83: | Dinsdag, december 18, 2007 16:51 |
| Wat een mooi en stilmakend gedicht. x | |
| Nummer 127: | Dinsdag, december 18, 2007 16:14 |
| oei oei ik werd niet bepaald vrolijk van je gedicht maar dat was waarschijnlijk de bedoeling Nummer 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2007 | ||
| Thema's: | ||