Vergankelijkheid
Wind tumult
in golven van angst
de onzekerheid
in een lichaam
stuwt in sporen
vergankelijkheid
zo beeldend
over leven
en wij
wij wachten gelaten
tot hij neemt
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Donderdag, december 20, 2007 10:20 |
| ook zeer mooi, dacht dat je een man was, door je dichtersnaam, groetjes, Y. |
|
| Hilly N: | Woensdag, december 19, 2007 21:31 |
| Klinkt erg droevig. Maar wel mooi schrijven. groet van Hilly |
|
| ReadingGoal: | Woensdag, december 19, 2007 11:34 |
| Zo dapper, gelaten wachten ... Verder heel blij met deze ode aan de wind, want het is een heel mooi gedicht! Liefs, Reading |
|
| Windwhisper: | Woensdag, december 19, 2007 08:51 |
| dat klinkt zo droef.... lieve groet Cobie sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2007 | ||
| Thema's: | ||