Verloren in eenzaamheid, gedreven door smart
Ben ik in jouw rustig woelig leventje aanbeland
Kon ik vergeten de zorgen, zag niets meer apart
Gewoon door jouw bestaan werd ik overmand
Geloof het of niet, uit mijn leven kan je niet weg
Mijn ziel heeft je opgeslokt, als zijnde mijn deel
Misschien wacht je op de dag dat ik het loodje leg
Maar zonder jou, vorm ik nooit meer een geheel
Ik kan je niets vragen, kan je tot niets dwingen
Maar je kan niet verwachten dat ik je vergeten zal
Mijn hart zal in eeuwigheid voor je blijven zingen
Minstens tot op de dag van het einde van ons heelal
Misschien heb je schrik dat je me iets niet geven kan
Denk je om niet aan mijn wensen te kunnen voldoen
Ook al ben je niet volmaakt, voor mij ben je die man
Degene die mijn hart kon raken met slechts een zoen
Vandaag blijkt die zoen niet meer dan een start
Van wat een mooie toekomst met zich brengen kan
Een toekomst zonder verdriet,verwijderd van smart
Ook als ik moet wachten tot de dood, ja zelfs tot dan
Materieel gezien, heb ik heel weinig aan te bieden
Voor de ware liefde is het bij mij dat je aan kan kloppen
Wat ik voor je voel, kan niemand me nog verbieden
In mijn dromen, zweef ik met jou over de hoogste toppen
Want weet je liefste, het is van jou dat ik wil houden
Het is voor jou dat ik mijn leven zou willen geven
Met jou wil ik reizen over wolken en donkere wouden
Mijn enige wens is dat jouw hart voor mij kan beven
Jij bent het licht in het donker als de leegte komt
Jij bent mijn vreugde, wanneer verdriet me overheerst
Jij bent mijn hart, dat elk geluid voortaan verstomd
Jij bent de man, die mijn leven voortaan beheerst
MayadeBij*: | Woensdag, december 19, 2007 17:05 |
ik denk dat ik uit doodsangst als vanzelf een stap opzij zou doen :) ja! ik vind het altijd zo dramatisch.. ´je leven geven´ kus! | |
lexx: | Woensdag, december 19, 2007 15:05 |
als je je leven voor iemand wil geven, is materieel gezien best veel :) | |
Auteur: Freyer | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 december 2007 | ||
Thema's: |