Geloven in wat voor het oog verborgen blijft

Wat de oren niet horen kunnen,

En wat handen niet voelen kunnen

Is de toekomst waarop de hoop voorbij drijft

De kunst is te zien wat onzichtbaar is

Te horen wat niemand horen kan

Wanneer je het ontastbare voelen kan

Dan pas zal je merken wat ware liefde is

Liefde is zoveel meer dan houden van

Het is je laten dragen op het dunne ijs

Het creëren van een innerlijk paradijs

Weten dat je op de ander bouwen kan

Een gevoel zo sterk en tergend arrogant

Je hoeft er niet eens om te vragen

Het groeit en zal je verder dragen

Op de reis naar een onbekende andere kant

Het is vertrouwen op een ander wezen

Gewoon voor je durven laten zorgen

Achter onzichtbare sloten opgeborgen

Zonder handleiding om eerst te lezen

Van zodra ze op je losgelaten wordt

Gaat ze je hart met een warmte vullen

En zal je ziel het uit willen gaan brullen

Tot de poort voor haar geopend wordt