mijn ik
mijn ik zit in
een hoekje
verborgen in
een klein doosje
die in een klein
huisje staat in een
klein wereldje omhult
met pijn en verdriet
een hoekje
verborgen in
een klein doosje
die in een klein
huisje staat in een
klein wereldje omhult
met pijn en verdriet
Reacties op dit gedicht
| willemien: | Dinsdag, maart 05, 2002 12:56 |
| Elk huisje heeft z'n kruisje,probeer het huisje uit te komen en kijk naar de positieve kleine dingen om je heen.Sneeuwklokjes,vogels,waterspat,voel,leef,ontmoet.Open je hart en blijf vooral dichten | |
| Hans Winter: | Dinsdag, maart 05, 2002 01:38 |
| Is je huisje zo klein, dan zal het op te nemen zijn, en neer te zetten waar een lente nog niet aan de aarde is gewend. |
|
| waterval: | Maandag, maart 04, 2002 21:47 |
| dat kleine "ikje" moet de grote wereld instappen... als het moet met gebalde vuisten.... mooi gedichtje... |
|
| Eddy Mulder: | Maandag, maart 04, 2002 21:28 |
| Leer met je pijn omgaan , probeer de oorzaak er van te vinden.Verwerk dan wat er is gebeurd en de wereld zal langzaam groeien, je huisje zal groter worden het doosje geeft je meer ruimte , en uit eindelijk spring je er vanzelf uit........ Heel veel sterkte ... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lien verstraete | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||