Een spoor van vernieling

Een spoor van vernieling

Als het eenmaal is gebeurd,

moet je vechten, wat er door die ene klap, is zwart gekleurd.

Dat doe ik al jaren lang,

maar nog steeds ben ik buiverig en bang.

Sterk moet je zijn van buiten, maar van binnen nog oh zo zacht,

het heeft een mega inpect, dat niemand verwacht.

Leer er mee leven,

dat is wat de psychologen je meegeven.

Dat gaat echt niet zo maar,

je gevoel gaat van hier naar daar.

Het zal ooit, goed komen op een dag,

dat is de dag, dat ik vertrouwen mag.

Geschreven door

*sproeten_snoet*

Reacties op dit gedicht

sproeten_snoet vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Just-me:	Dinsdag, januari 15, 2008 20:46
blij dat je beseft dat het toch terug goed komt.. tot die tijd.. blijf volhoude en durf je emoties te tonen.. xx

Anjetta:	Donderdag, december 27, 2007 22:49
Heel veel succes met het een plekje te kunnen geven! xxx

Just-me:	Vrijdag, december 21, 2007 14:42
heel mooi geschreve begrijp het helemaal!! xxx

sunset:	Donderdag, december 20, 2007 15:16
Zeker weten dat het ooit goed komt. Maar om ermee te leren leven? Ik noem het eerder aanvaarden. En het een plekje kunnen, durven geven. Zonder dat er enig schuldgevoel aan jezelf blijft kleven. Liefs en mijn oprecht warme genegenheid, sunset

Over dit gedicht

Auteur: *sproeten_snoet*
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 20 december 2007
Thema's: [Misbruik] [Leven] [Hoop]