Vandaag
Vandaag ben ik te weten gekomen,
waarom er onrust heerst in mij.
Waarom ik niet meer kan dromen,
mijn emoties zijn niet vrij.
Onbewust heb ik het verkropt.
Ik dacht de zorgen te slim af te zijn.
Maar nu is het verdriet dat me opslokt,
en geef ik toe aan de pijn.
Ik heb een zware last te dragen,
dat gaat zomaar niet voorbij.
Ik moet juist zien te handelen.
Dan pas schuif ik het opzij
waarom er onrust heerst in mij.
Waarom ik niet meer kan dromen,
mijn emoties zijn niet vrij.
Onbewust heb ik het verkropt.
Ik dacht de zorgen te slim af te zijn.
Maar nu is het verdriet dat me opslokt,
en geef ik toe aan de pijn.
Ik heb een zware last te dragen,
dat gaat zomaar niet voorbij.
Ik moet juist zien te handelen.
Dan pas schuif ik het opzij
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, december 20, 2007 15:07 |
| Erkennen is inderdaad de eerste stap, aanvaarden de volgende. Treffend dit. Groetjes en sterkte, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: never-lasting | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2007 | ||
| Thema's: | ||