alle verloren herinneringen
van jou en je verloren vrouw
schijnen aan de hemel vol schitteringen
jij bent haar nog steeds trouw

ja je zegt dat je van me houdt
maar dan toch blijft de vraag
waarom ben je met me getrouwd
stel ik hem weer vandaag

hoe kan je je grootste liefde vergeten
en mij onbeduidend persoontje
je vrouw laten heten
als een heilig boontje

niemand die mij naast je wilt zien
iedereen behandeld mij als
vuil en negeert me bovendien
en denkt aan hoe je vrouw eens was

ik val in het niet bij haar
zo sociaal betrokken bij alles wat hier speelt
zo kan ik niet zijn maar
jij beweerd dat ik het me verbeeld

voor de duizendste maal vraag ik me af
wat ik dacht toen ik ja zei
was ik dan gewoon te laf
of kwam jij te dichtbij

ik weet dat ik van je houdt
maar die pijn blijft steken
ook zijn we straks jaren getrouwd
of gewoon wat maanden en weken

het doet pijn dat je kinderen mij niet wensten
maar dat jij ze liet begaan
hun tomeloze boosheid niet begrenste
en mij alleen liet staan

iedereen geeft mij overal de schuld van
dat is altijd zo geweest
onbegrepen door mijn eigen man
geven je kinderen nou een feest ?

einde oefening voor dat mens
dat onze vader afpikte
precies wat iedereen zich wenst
en nou haar wonden likt

uiteindelijk waren wij in tegenspoed
want dat andere hebben we niet gekend
ik heb je voor heel wat vallen behoed
en mijn eigen vonnis getekend

mijn belofte om je te helpen
is ondertussen wel ingelost
de liefde voor jou is niet te stelpen
maar je kids zijn van mij verlost