niet op eerste aanblik
want liep al vele malen langs haar heen
zag haar glimlach in een groet
op plekken waar men werken moet
nu …en ik heb haar zien dansen
vlak voor mij
en leid ik haar hand
en kan ik haar draai niet volgen
hoe ik wil, hoezeer ik wil
maar mijn ogen zien glinster als kanonnenkruit
beweging als Gregoriaans gezang
dat ongrijpbaar kernachtig
mijn diepe ziel bekoren kan
ook: schier spetterende glans iriserend in gevlochten haar
toe maar
dromen in mij worstelen buiten de mat
rijgen woorden aaneen
die mijn brutaliteit te ver, te plat
naar buiten willen duwen
die mijn tong niet wil roeren
te banaal, wellicht wellustig
dus blijven de gesprekken rustig
ik heb de aandacht niet begrepen
die zij nu voor mij over heeft
weeg ook niet de investering
van wat zij meent dat in mij leeft
maar laat mij gaan, zoet en rozig
in het volgedroomde bad
ik schrijf nu alles is geweest
op weg naar huis in tram en trein
gedrenkt met bier mijn denken
in dicht zonder refrein:
een eindejaars collegiaal feest.
is rationeel geslaagd geweest
en telkens weer de echo
die ik node wilde horen
golvend gromt de galm
vanuit mijn kokend hart naar voren
vandaag, nu, blijkt onmiskenbaar…ik hier…
lichaam en ziel
half dronken, plompverloren ..
ben, zeker weten,ooit een keer
en dit was het bewijs
zeker weten ooit een keer
twintig jaar te vroeg geboren.