Een paar kilometers
boven onze onwetende hoofdjes
kijk ik
op een schapewolkje
naar 2
spierwitte
schattige
vrolijke
engeltjes
we werden de beste vriendjes
ze willen me
omhelzen
vastpakken
stevig knuffelen
ik niet...
ik wil
dansen
feesten
plezier maken...
de engeltjes heten
sien en jan
jan en sien
je mag nog kiezen...
we speelden
hadden dollepret
MAAR
dan liep het
langs een scheve kant
we maakten ruzie
ik voelde me
zo boos
zo kwaad
terwijl er ook een golf van spijt over me sloeg
alsof alle
vriendschap
liefde
uit mijn lijf
werd geknepen
GELUKKIG
sinttepieter kwam tussenbeide
die met wijze woorden
sprak
"maar kinderen toch,
jullie gaan toch ook niet beginnen zoals
hier beneden, zeker?!"