ik moet het maar accepteren...
Ik moet het accepteren…
Ik moet het maar negeren…
Het is tenslotte mijn vader…
Ik moet hem niet zien als de dader….
Hij heeft niks fout gedaan…
Ik ben de gene die wat fout heeft gedaan…
T licht niet allemaal aan hem….
Op mij zit ook geen rem….
Dat word me wijs gemaakt…
En dat heeft mij zo geraakt…
Ik weet niet wat ik moet voelen…
Wat zijn nou mijn doelen?
Het is niet mijn fout…dat is 1 ding zeker…
Ik ben niet die harten breker….
Dat is hij…
En ik ben daar het slachtoffer bij…
Ik moet het maar negeren…
Het is tenslotte mijn vader…
Ik moet hem niet zien als de dader….
Hij heeft niks fout gedaan…
Ik ben de gene die wat fout heeft gedaan…
T licht niet allemaal aan hem….
Op mij zit ook geen rem….
Dat word me wijs gemaakt…
En dat heeft mij zo geraakt…
Ik weet niet wat ik moet voelen…
Wat zijn nou mijn doelen?
Het is niet mijn fout…dat is 1 ding zeker…
Ik ben niet die harten breker….
Dat is hij…
En ik ben daar het slachtoffer bij…
Reacties op dit gedicht
| Imbroglio.: | Zondag, december 23, 2007 20:32 |
| Je moet accepteren dat het niet jouw fout is. Herlees je laatste strofe honderd keer en vergeet de tweede, want het is niet waar! Liefs, x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: **Kirsten** | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2007 | ||
| Thema's: | ||