Lucht
Ik wou dat ik de wind was,
de wind die zachtjes door je haren streelt.
Ik wou dat ik de regen was,
de regen die druppel voor druppel je huid bevochtigt.
Ik wou dat ik de zon was,
de zon die je verwarmt en je gezichtje kleurt.
Ik wou dat ik een boom was,
een boom die je de nodige beschutting biedt.
Ik wou dat ik het gras was,
het malse gras waar jij je 's zomers op neervleit.
Ik wou dat ik de zee was,
de zee die je, rustig ruisend, zijn verhaal vertelt.
Ik wou dat ik jouw hond was,
de hond die steeds weer naar je luistert.
Ik wou dat ik een zakdoek was,
een zakdoek die je natte tranen opvangt.
Ik wou dat ik een kaars was,
een kaars die een ander licht werpt op je omgeving.
Ik wou dat ik je voedsel was,
het voedsel waaruit je je energie haalt.
Ik wou, ..., ach ik wou zoveel voor je zijn,
zoveel dingen die je zo nu en dan eens nodig hebt.
Maar jij wou dat ik alleen maar lucht was,
de lucht die jij niet wilde zien,
de lucht die jij niet wilde voelen.
Ik wou dat ik alleen maar lucht was,
de lucht die je zo gretig inademt,
de lucht die je nodig hebt om te leven.
Ja, ik wou dat ik alleen maar lucht was,
lucht, die in alle omstandigheden steeds bij je is,
lucht, zonder wie je gewoon niet meer verder kan.
Karel Brits
22 mei 2000
de wind die zachtjes door je haren streelt.
Ik wou dat ik de regen was,
de regen die druppel voor druppel je huid bevochtigt.
Ik wou dat ik de zon was,
de zon die je verwarmt en je gezichtje kleurt.
Ik wou dat ik een boom was,
een boom die je de nodige beschutting biedt.
Ik wou dat ik het gras was,
het malse gras waar jij je 's zomers op neervleit.
Ik wou dat ik de zee was,
de zee die je, rustig ruisend, zijn verhaal vertelt.
Ik wou dat ik jouw hond was,
de hond die steeds weer naar je luistert.
Ik wou dat ik een zakdoek was,
een zakdoek die je natte tranen opvangt.
Ik wou dat ik een kaars was,
een kaars die een ander licht werpt op je omgeving.
Ik wou dat ik je voedsel was,
het voedsel waaruit je je energie haalt.
Ik wou, ..., ach ik wou zoveel voor je zijn,
zoveel dingen die je zo nu en dan eens nodig hebt.
Maar jij wou dat ik alleen maar lucht was,
de lucht die jij niet wilde zien,
de lucht die jij niet wilde voelen.
Ik wou dat ik alleen maar lucht was,
de lucht die je zo gretig inademt,
de lucht die je nodig hebt om te leven.
Ja, ik wou dat ik alleen maar lucht was,
lucht, die in alle omstandigheden steeds bij je is,
lucht, zonder wie je gewoon niet meer verder kan.
Karel Brits
22 mei 2000
Reacties op dit gedicht
| jewa: | Zondag, april 21, 2002 22:10 |
| word hier stil van, echt gaaf... :-)) |
|
| Supershirley: | Dinsdag, maart 05, 2002 10:04 |
| Zonde zo'n mooi gedicht geschreven op 22 mei 2000 en nu pas geplaatst! Liefs Shirl |
|
| free: | Dinsdag, maart 05, 2002 08:51 |
| .."you are the air that i breath"...hmmm mooie gedachte liefs free |
|
| Driegeetjes: | Dinsdag, maart 05, 2002 03:53 |
| De eeuwige strijd... Willen... Prachtig!!! DrieGeetjes |
|
| Sheena: | Dinsdag, maart 05, 2002 02:06 |
| ......... stil, intriest en onwerkelijk prachtig .... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Karel Brits | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||