Vergane glorie
Eeuwig glanst de maan
onverstoorbaar bleek
In haar stralen
zingt de nachtwind
streelt de halmen
van de duisternis
Ergens over de heuvel
scheert het gehuil van een hond
een geluid van doelloze eenzaamheid
Ik zie het silhouet
van de versteende koningen
geworteld op de oevers
van de eindeloze stroom
Hun lege ogen
blikken verloren
Ik vraag mij af
of dit werkelijk alles is :
vergane mensenglorie
onder zilver maanlicht
en daaraan voorbij :
de zinloze leegte
onverstoorbaar bleek
In haar stralen
zingt de nachtwind
streelt de halmen
van de duisternis
Ergens over de heuvel
scheert het gehuil van een hond
een geluid van doelloze eenzaamheid
Ik zie het silhouet
van de versteende koningen
geworteld op de oevers
van de eindeloze stroom
Hun lege ogen
blikken verloren
Ik vraag mij af
of dit werkelijk alles is :
vergane mensenglorie
onder zilver maanlicht
en daaraan voorbij :
de zinloze leegte
Reacties op dit gedicht
| X-Anna: | Dinsdag, januari 15, 2008 14:58 |
| He Troebadoer, je bent er weer! Fijn om weer wat van je te lezen. Heb het al eerder gezegd, alleen al de kadans van je gedichten is prachtig.. Liefs, Anna |
|
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2007 | ||
| Thema's: | ||