de vorst geeft sporen...
De zilveren klokken luiden
in sneeuwkoude lucht
ijl voelt alles in de koepel
die kristal draagt tot aan de horizon
Morgen komt niet meer
Klinkers bevroren
onder wit begraven
waar alles kraakt diep in de
nacht die pijnlijk draagt
Want gisteren gaf te veel
Stilte bestaat niet meer
en angst is verdoofd
door de pijn die de vorst
door sporen aangeeft
En hier houdt alles op.....
Reacties op dit gedicht
| Gert: | Donderdag, januari 10, 2008 16:00 |
| Komt erg zwaar op me over, maar zeker wel mooi. Liefs, Gert |
|
| maria : | Zaterdag, december 29, 2007 23:33 |
| vrieskou van voel kan verdoven edoch liefde in het nu ontdooid tot groei en bloei alle goeds met pracht voor 2008 met liefs, maria |
|
| Julius Dreyfsandt zu Schlamm: | Woensdag, december 26, 2007 14:40 |
| en hier houdt alles niet op .... |
|
| Oorlam: | Woensdag, december 26, 2007 12:56 |
| een sterk schrijven | |
| elze: | Woensdag, december 26, 2007 12:06 |
| dit klinkt koud en winters, maar het lezen warmt het weer op ..prachtig gedicht laifs elze |
|
| frankm: | Woensdag, december 26, 2007 00:59 |
| poeh he... frankie xxx |
|
| Gonny: | Woensdag, december 26, 2007 00:27 |
| Super mooi geschreven groetjes Gonny |
|
| Windwhisper: | Woensdag, december 26, 2007 00:14 |
| Ik houd even mijn adem in bij het lezen van zoiets moois slaap lekker Liefs Cobie |
|
| maria : | Woensdag, december 26, 2007 00:13 |
| stilmakend... warme knuf met liefs, maria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2007 | ||
| Thema's: | ||