tranen
Mijn verdriet zit hoog
zonder enige tranen
ik zit hier heel alleen
met toch de mensen
alles krop ik op
voor mijn naasten
telkens weer
zit verdriet zo hoog
ik probeer me sterk te houden
steeds maar weer
en dan,
ja lig ik weer alleen
mijn bed
vol met tranen
ik wilde dit niet
en toch is het het me gegeven
Reacties op dit gedicht
| NoNameFace9: | Woensdag, januari 30, 2008 10:24 |
| lieve tulpje, als je wilt praten dan mag je me altijd mailen! ik wil je graag helpen, ben dr voor je;) liefs | |
| Adelaar: | Woensdag, december 26, 2007 22:16 |
| Ik wil niet spreken van een fout, maar hou je niet in voor anderen. Geef gehoor aan je gevoel, op het moment dat jij daar behoefte aan heb, en niet zodra het (anderen) uitkomt. Het tonen van verdriet is geen zonde, geen belasting, maar mogenlijk zelfs een deur naar iemand die zijn hand naar je uit wil steken...... zoals vele freakjes Sterkte, en lieve groet, Ruud |
|
| tweety-ysje: | Woensdag, december 26, 2007 21:45 |
| tulpje toch laat maar stromen weet wa we er zijn om te helpen waar kan hé! | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2007 | ||
| Thema's: | ||