Ouderdom heeft haar rimpels gebracht
maar de oude grijze vrouw klaagt nooit
iedere dag nog zingt ze een lied
vrolijk elke dag opnieuw
geen klaagzang over het leven
terwijl er genoeg te klagen was.
Duizenden keren heeft ze gewezen
aan de ander blijmoedig te zijn
het leven te nemen
zoals het met de seconde komt
altijd was haar liefde voor de ander
en gaf zijn haar geloof aan de Heer.
Lopen ging moeizaam en pijnlijk
maar stilletjes danst ze met de Heer
niets kon haar raken door het geloof
het maakte haar de engel op aarde
de dood zag zij niet als zwarte tunnel
maar een nieuw leven in het paradijs.
Eens wist ze zou ze dansen echt
met de Heer in haar armen
iedereen noemde haar de gek
het kon haar niet deren
de liefde zou de weg bepalen tot de grens
die voor haar geen grens zou zijn.
Toen haar tijd was gekomen
sloot ze vredig haar ogen
met een glimlach om haar mond
ze heeft de Heer gevonden
dansen met de Heer in haar armen
in het paradijs dat zij erkende.
Mensen vonden haar dood op bed
haar rimpels waren verdwenen
de grijze haren weer roodblond
het leek alsof ze weer achttien was
toen iedereen verbaasd elkaar aankeek
gaf ze snel nog een knipoog naar de Heer.