verbergen
Mijn angsten druk ik uit met een lach
Het verdriet verstop heel ver weg
Want niemand mag me zien
Niemand mag me horen
Want ik ben zo bang
Het enigste wat er te zien is, is pijn
Armen kapot
Overal pijn
Alles loopt fout
Alles loopt tegen
En ik blijf met een lach op
me gezicht verder gaan
niemand ziet het
‘zij kan het niet aan’
Niemand mag me horen
Niemand mag me zien
Mijn angsten zijn te groot
uit ze met een lach
Want niemand mag het zien
Dat ik mijn leven zo heb gezien
Na dit leven kan ik verder gaan
Verder leven voor wat ik hier zo mis
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2007 | ||
| Thema's: | ||