Weggehaald als de plongeur van het hotel du park
Stond ik plots als een toerist in het circusleven
Doch dit werd dan ook maar een tijdelijke woonark
Want ik kon met Buffalo noch met Marlyn leven

Zo belandde ik daar te Münster uiteindelijk
Bij mijn rijke vriend dat ik er als grote bengel
Na een reis weer eens zo arm en erbarmelijk
Door de knieën zakte al bij mijn eerste borrel

Op het ijzelmeer had hij voor mij een oude bark
Die ik mocht omvormen tot iets om van te zweven
Tot een orkest met Siro Germon als trademark
Waar ik als zanger mij volledig kon uitleven

Maar het woordje rust leek hier noch niet toepasselijk
Ik was nog steeds die onrust vissende hengel
En met wat propere kleren de wereld te rijk
Rolde ik weg als een windzoekende zaadkorrel