immens verdriet
onder mijn voeten ligt een diep ravijn
hoe zou het daar zijn
soms denk ik
het zal niet lang meer duren
voor ik daar ben
tussen al die muren
zoals het nu gaat
een jongen die weggaat
waaar ik heel veel van hou
maar die mij niet wou
toch hield ik mij vast
aan de gedachten
misschien bedenkt hij zich
maar zijn besluit staat vast
hij is weg en ik blijf achter
hoe zou het daar zijn
soms denk ik
het zal niet lang meer duren
voor ik daar ben
tussen al die muren
zoals het nu gaat
een jongen die weggaat
waaar ik heel veel van hou
maar die mij niet wou
toch hield ik mij vast
aan de gedachten
misschien bedenkt hij zich
maar zijn besluit staat vast
hij is weg en ik blijf achter
Reacties op dit gedicht
| Lin: | Woensdag, maart 14, 2001 15:22 |
| Ik herken mezelf in je gedichten, alles wat jij voelt, hoe jij het beschrijft... Zo voel ik me ook. En ja hoor ik weet dus ook dat het een rottig gevoel is en vraagt jezelf soms af of het ooit nog over gaat... Of je vraagt je af pf hij misschien ooit nog terug komt... Ik wacht in ieder geval en ik blijf hopen dat hij terug komt. En wie weet... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lin | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||