wij zijn beste vriendinnen,
jij zegt voor altijd.
maar ik weet dat dat niet zo is,
en later hebben wij allebei spijt.
over een paar jaar ga jij me verlaten.
dat is jouw keus.
maar het doet me pijn.
omdat jij dan ver weg bent.
hoge verwachtingen,
we spreken nog heel vaak af!
maar daar komt niks van,
dat is mijn straf.
dat ik altijd pijn zou hebben.
en dat ik jouw weer mis.
wat zou ik ertegen kunnen doen?
want zo mag het niet zijn,
dat kan niet.
ik zal je niet meer elke maand zien,
dat gevoel laat me niet met rust.
want jij zal verder leven,
een nieuwe levenslust.