Mijn levenspad
Mijn levenspad is als een dun koord
Voetje voor voetje
Wankel ik er overheen
Onder mij is een diep gat
Waar ik meer dan eens in val
En dan kan ik weer
Helemaal opnieuw beginnen
Het koord wordt steeds dunner
En het hangt steeds slapper
Ik kan bijna niet meer overeind blijven
Daar, in de verte,
Is een heel klein lichtpuntje
Maar dat valt in het niet
Door het duister onder mij
Het donkere gat trekt me naar zich toe
En slokt me op
Ik heb geen durf meer om
Weer op het touw te klauteren
Ik val toch telkens weer
Laat mij maar
Laat me maar voor eeuwig
Vallen in dat gat
Dat donkere, zwarte gat
Zo is mijn levenspad
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Woensdag, maart 06, 2002 20:12 |
| Jou levensweg, eindigt bij dat lichtpuntje, het is ver weg, maar zoek iemand die wat touw bij wil spannen, je kan het! sterkte en liefs Evi |
|
| Hans Winter: | Woensdag, maart 06, 2002 02:06 |
| uit de diepte roep ik radeloos om liefde, denk ik niet nog ooit een mens te kunnen vinden om wat meer gerust te gaan vertrouwen, om jou. lief groetje, Hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichten-freakje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||