Als een vogel die de liefde ontvlucht……


Met mijn rug tegen de muur glijd ik weg in gedachtes,
veroorzaakt door gevoelens die voor mij nog onbekend zijn
Angst, twijfel en verwarring, zwaar klinken deze woorden,
maar nog zwaarder wegen ze in mijn hoofd
Vele scènes draaien opnieuw als een film voor mijn ogen,
afwegingen het één tegen de ander worden gemaakt
Oorzaken zijn er altijd maar waar verschuilen zij zich…..
Bedrukkend is het onbekende gevoel dat ik niet kan uiten

Als een open boek ben ik voor iedereen
Hoe ironisch ik kom niet verder dan pagina één
De sleutel van mijn gesloten gevoel ligt buiten mijn bereik
Een vage glimp kan ik opvangen door het sleutelgat
Een vogel vecht met al wat zij heeft
Haar vleugels zitten klem en haar ruimte wordt steeds kleiner
Zwaar en bedrukt klinkt haar schreeuw om vrijheid en lucht

Ik schrik wakker en heb het gevoel alsof ik stik…..
Een vaag, angstig gevoel maakt zich meester van mij
De gedachte kruipt tergend langzaam mijn hoofd binnen
Ik wil het terug sturen…….
Maar besef dat ik mijn sleutel heb gevonden,
En de oorzaak heb ontdekt die verscholen lag achter mijn liefde
Ons samen zijn, het geborgen veilige gevoel
Het sluit zich als een net om me heen
Hoe meer ik probeer er aan te ontkomen
Des te harder klampt het zich aan me vast

Hoeveel ik voor je voel….
Hoe graag ik het ook wil…
De deur moet geopend worden
Mijn leven staat stil
Ik moet mijn vleugels uitslaan
Mijn weg nog even zelf begaan
Ooit strijk neer….
Misschien naast jou
Maar nu moet ik vliegen
Ondanks ik veel van je hou….

Het spijt me………