ik kan me niet meer bedenken hoe het ging
hoe ik mezelf verving
ik kan me niet meer bedenken hoe het zo is geworden als het is
hoe ik me het verkeerde pas in stuurde en voelde dit is mis
ik liep door terwijl ik wist niet meer terug te kunnen
ik wil nu zo graag terug maar niemand die me dat zal gunnen
ik sta huilend op straat
en niemand begrijpt waar mijn verdriet over gaat
ik kan me niet meer herinneren waarom
ik voel mezelf nu echt stom
ik wil hier uit ik wil hier weg
maar in mijn hoofd word herhaalt dat gaat niet je hebt pech
niemand ziet mijn verdriet
en als ze het zien helpen ze me niet
ik kan me niet meer herriner hoe het toe gelopen moet zijn
maar ik weet wel ik ga onderdoor aan deze pijn
je slaat je arm om me heen en zegt mij raak je niet kwijt
maar je gaat vroeg of laat weg omdat dit je te hard grijpt
je kan het zo niet aan en ik snap dat maar al te goed
ik ben ook maar een mens van vlees en bloed
maar soms denk ik dat ik anders ben dan de meeste
al hoor ik geen geeste
ik heb een ziekte die je niet ziet
ik ga er aan onder door het doet me verdriet
je kijkt maar mijn lach maar je weet niet dat het een masker is
en naar een antwoord hoe het gaat is waar je naar gist
mijn lach is nep maar je zal dat nooit weten
want je zal me toch morgen weer vergeten