Spiegelmeisje
Angstig zoek ik terug,
naar het beeldenmeisje
dat daar naar me lachtte.
De weerspiegeling van
dat haar, kon me leren,
wat ze dacht of voelde.
Nu, kijk ik steeds zoekend,
door die spiegel heen.
Om jouw gezicht te hervinden.
Want tegenwoordig schijnen,
deze ramen geen spiegels.
Omdat ik jou zo mis.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Blubvisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||