Het spijt me
Een nieuw leven
Een wonderlijk bestaan
wellicht door God gegeven
Alleen je moet alweer gaan
In gedachten zie ik je spelen
Gekleed in een jurkje o zo zacht
Je had vast mijn wonden kunnen helen
Want je zal er zijn, elke nacht
Je had vast willen weten
Hoe je de wind in je gezichtje voelt
Te lachen te huilen en te zweten
Maar nee jij was er niet voor bedoelt
Ik voel je diep in mij
Voel ook de eenzaamheid
Zonder jou erbij
Voor eeuwig ben ik je kwijt
Dag lief klein persoon
Je voelde het nooit om te leven
Als mijn dochter of als mijn zoon
Het spijt me, ik kon het je echt niet geven
Een wonderlijk bestaan
wellicht door God gegeven
Alleen je moet alweer gaan
In gedachten zie ik je spelen
Gekleed in een jurkje o zo zacht
Je had vast mijn wonden kunnen helen
Want je zal er zijn, elke nacht
Je had vast willen weten
Hoe je de wind in je gezichtje voelt
Te lachen te huilen en te zweten
Maar nee jij was er niet voor bedoelt
Ik voel je diep in mij
Voel ook de eenzaamheid
Zonder jou erbij
Voor eeuwig ben ik je kwijt
Dag lief klein persoon
Je voelde het nooit om te leven
Als mijn dochter of als mijn zoon
Het spijt me, ik kon het je echt niet geven
Reacties op dit gedicht
| Janneka: | Dinsdag, januari 08, 2008 00:53 |
| Meisje meisje meisje toch, wat is er allemaal aan de hand? Wil je alsjeblieft es iets van je laten horen? Ik maak me erg ongerust over je. | |
| Hans Winter: | Donderdag, januari 03, 2008 22:04 |
| * er was het kind dat ik kwijt ben dit kind dat zich niet wilde en het kind dat de mijne niet zijn kon dat ik rijk ben als ze komt met haar kind deze kerst waarop wij kleiner blijvend mogen worden wat wij bijna nergens en nooit werden met dit kind. * ach, even gedicht in jouw licht, hans |
|
| Marcia.: | Donderdag, januari 03, 2008 20:12 |
| Erg droevig. Heel veel sterkte |
|
| Windwhisper: | Donderdag, januari 03, 2008 00:57 |
| Wat een droefheid hier sterkte liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Luna( ) | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||