Tweeduizendacht
Ik herinner me slechts een paar woorden- die kwamen na de kus - en je ogen.
Je ogen doorzagen mij, de mist was dicht
ik zag enkel schimmen, vol afkeuring,
kleurloos en vermoeid, als ik was.
kleurloos en vermoeid, als ik was.
Ik bezag de wereld ondersteboven,
onscherp, - en dubbel -
ik wil weten wie jij bent
onscherp, - en dubbel -
ik wil weten wie jij bent
Ik herinner me tweeduizendacht seconden
langer niet. - en toch -
langer niet. - en toch -
Reacties op dit gedicht
| H.J.: | Vrijdag, januari 04, 2008 07:31 |
| Ik herinner me slechts. schitterend door de mist Renate,tweeduizendacht seconden kus |
|
| lommert: | Donderdag, januari 03, 2008 23:47 |
| nog even lezen dit indenkend gedicht...goeden avond Renate;)..graag gelezen...zekers;) liefs willem |
|
| Klaes: | Donderdag, januari 03, 2008 19:45 |
| een beetje langer mag ook wel... leafs/klaes |
|
| Erwin van der Weij: | Donderdag, januari 03, 2008 13:55 |
Sommige schrijvers (schrijfsters) blijf je waarderen. Wanneer je ziet dat ze ingestuurd hebben, moet je het gewoon lezen. wat kan ik nog meer zeggen? Liefs, |
|
| Peter van Tiel: | Donderdag, januari 03, 2008 01:16 |
| Oudjaarsnacht, een beetje te veel gedronken, ja dan zie je alles niet zo scherp meer en blijven er slechts vage herinneringen. Tweeduizendacht seconden, even rekenen, ruim een half uurtje? Mooi/leuk geschreven! Ook jou en je naasten nog een heel goed en vooral gezond 2008 gewenst. En voor nu, slaap lekker. Liefs, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||