Mijn zware hoofd..
vol gegoten met alcohol..
ligt op mijn kussen..
Haren hangen woerloos..
voor mijn betraande ogen..
ze plakken zich vast..
terwijl mijn tranen blijven stromen..
Het voelt alsof..
er een rivier van verwarring..
door mijn zenuwen loopt..
Flitsen van jou gemene woorden..
schuldigheid die me laat zinken als lood..
op weg naar de bodem..
jou gemene lach..
echoot in de diepte..
wanneer mijn tranen in het water vallen..
mijn handen vormen vuisten..
mijn nagels voelend in mijn handen..
Grote haat overspoelt door..
duizenden gedachtes van schuld..
het laat mijn handen weer hangen..
wit en bibberig..
Een web van warrigheid..
die ik niet kan doorbreken..
mijn grote kracht..
ik ben hem verloren..
door de zware bagage..
de schuld die altijd bij mij ligt..
Ik ben moe van het vechten..
moe van het oplossen..
maar vooral moe van de pijn..
door de schuldigheid..
die me altijd leid naar mezelf.