Mijzelf overwinnen
Ik zweef door mijn bescheiden leven
Dan weer hoog en dan weer laag
Altijd naar perfectie aan het streven
Waardoor ik te veel van me vraag
En immer stookt er een duiveltje in mij
Het vuur van onzekerheid weer aan
Altijd als ik naar je wil gaan zegt hij
Dat je me toch niet zal zien staan
Mijn uiterlijk zal je wel bekoren
Een geslepen tong is echter mijn gemis
Ik vrees dat dat je zal storen
En bezorgt mij twijfel en droefenis
Ik heb een deel van mijn ziel geschonken
Je kent mijn liefde voor jou
Het is helaas niet tot je hart gezonken
Ik hoopte dat je van poëzie houden zou
Je laat je ook nog niet in je kaarten kijken
Ondanks dat je aan iedereen mijn liefde verklapt
Ben ik onwetend of ik je hart heb kunnen bereiken
Anders had ik reeds lang toegehapt
Soms heb je me een lieve blikken gegeven
Die zal ik koesteren, hopelijk niet te lang
Als de mooiste momenten in mijn leven
En toch ben ik voor onze ontmoeting bang
Ik weet, ik moet het niet langer uitstellen
Maar als ik je zie, stromen zenuwen binnen
En komt faalangst in mij opwellen
Zodat ik voor jou mijzelf moet overwinnen
Dan weer hoog en dan weer laag
Altijd naar perfectie aan het streven
Waardoor ik te veel van me vraag
En immer stookt er een duiveltje in mij
Het vuur van onzekerheid weer aan
Altijd als ik naar je wil gaan zegt hij
Dat je me toch niet zal zien staan
Mijn uiterlijk zal je wel bekoren
Een geslepen tong is echter mijn gemis
Ik vrees dat dat je zal storen
En bezorgt mij twijfel en droefenis
Ik heb een deel van mijn ziel geschonken
Je kent mijn liefde voor jou
Het is helaas niet tot je hart gezonken
Ik hoopte dat je van poëzie houden zou
Je laat je ook nog niet in je kaarten kijken
Ondanks dat je aan iedereen mijn liefde verklapt
Ben ik onwetend of ik je hart heb kunnen bereiken
Anders had ik reeds lang toegehapt
Soms heb je me een lieve blikken gegeven
Die zal ik koesteren, hopelijk niet te lang
Als de mooiste momenten in mijn leven
En toch ben ik voor onze ontmoeting bang
Ik weet, ik moet het niet langer uitstellen
Maar als ik je zie, stromen zenuwen binnen
En komt faalangst in mij opwellen
Zodat ik voor jou mijzelf moet overwinnen
Reacties op dit gedicht
| neels: | Donderdag, maart 07, 2002 20:59 |
| kom is af | |
| waterval: | Woensdag, maart 06, 2002 19:51 |
| héél mooi... | |
| Anouck ( Almost me): | Woensdag, maart 06, 2002 12:16 |
| Succes ermee !! En zoals free zegt, niet bij de pakken blijven zitten...gewoon ervoor gaan! Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan...maar anders ga er spijt van hebben. Trust me, I know... Liefs, Anouck |
|
| petrarcus (robert17): | Woensdag, maart 06, 2002 08:48 |
| Dank je Schaamrood moet natuurlijk zijn: heb je me lieve blikken gegeven |
|
| free: | Woensdag, maart 06, 2002 08:41 |
| heel mooi...pak je moed bij elkaar nee heb je...ja kun je krijgen..doe je stoute schoenen aan... liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: petrarcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||