Met mij
help me dan
zoveel verdriet
bedwing mijn tranen
omdat ik bang ben dat ze nooit meer
zullen stoppen met vallen
zoveel pijn
bedwing mijn schreeuw
omdat ik bang ben dat het nooit meer
stil zal zijn
zoveel angst
beding de drang te vluchten
omdat ik bang ben dat ik mezelf nooit meer
terug zal vinden
ik wil naar buiten
waar de de ijskoude regen mij doorweekt
tranen wegspoelen
met mijn verdriet
ik wil schreeuwen, krijsen, gillen
tot mijn stem breekt
het geluid wegsterft
met mijn pijn
ik wil vluchten tot het einde
rennen tot ik val in leegte
alles om mij heen verdwijnt
met mijn angst
liggend op de koude aarde
waarin de laatste traan verdwijnt
luisterend naar de stilte
na mijn laatste schreeuw
omringt door de zwarte leegte
van mijn laatste val
de wereld verdwijnt
met mij
zoveel verdriet
bedwing mijn tranen
omdat ik bang ben dat ze nooit meer
zullen stoppen met vallen
zoveel pijn
bedwing mijn schreeuw
omdat ik bang ben dat het nooit meer
stil zal zijn
zoveel angst
beding de drang te vluchten
omdat ik bang ben dat ik mezelf nooit meer
terug zal vinden
ik wil naar buiten
waar de de ijskoude regen mij doorweekt
tranen wegspoelen
met mijn verdriet
ik wil schreeuwen, krijsen, gillen
tot mijn stem breekt
het geluid wegsterft
met mijn pijn
ik wil vluchten tot het einde
rennen tot ik val in leegte
alles om mij heen verdwijnt
met mijn angst
liggend op de koude aarde
waarin de laatste traan verdwijnt
luisterend naar de stilte
na mijn laatste schreeuw
omringt door de zwarte leegte
van mijn laatste val
de wereld verdwijnt
met mij
Reacties op dit gedicht
| Mr Daev: | Dinsdag, november 25, 2008 19:48 |
| Erg treffend. Moet zeggen dat ik mijzelf er ook in herken, zware tijden brengen hevige gedachtens op... | |
| xAfterTomorrow: | Zondag, januari 20, 2008 20:32 |
| zo mooi .. jouw reacties deden mij kippevel krijgen. heel erg bedankt! liefs, xx | |
| David de Ruiter 777: | Donderdag, januari 17, 2008 00:43 |
| Meesterlijk maar het leven is toch wel chill op zich grillig zonnetje. Je hoeft totaal niet bang te zijn je bent sterk dat zie je aan hoe jij jezelf verwoordt. |
|
| Veerle_L: | Dinsdag, januari 15, 2008 20:19 |
| Wow.. Das ff andere koek. Super geschreven gewoon, echt waar.. Diepe stilte.. en sorry dat ik je maar niet terugkrabbelde =S zal kijken of ik er morgen tijd voor heb in mn tussenuren ;) xx |
|
| *Elisee*: | Maandag, januari 14, 2008 17:47 |
| super mooi meis:) xx |
|
| Anouk*jee: | Dinsdag, januari 08, 2008 21:52 |
| *just silence* | |
| Marousia: | Maandag, januari 07, 2008 22:05 |
| Heel mooi vol gevoel verwoord, ik vind het erg dat je zoveel verdriet hebt. Troostend geef ik je graag mijn schouder. Liefs van Marousia en heel sterkte. | |
| Dirk Hermans: | Zondag, januari 06, 2008 15:32 |
| jou gevoel goed neergezet en je gevoelens je verdriet goed in woorden neergezet | |
Over dit gedicht
| Auteur: marieke_x | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||