Lovopositief
Een virus heeft mijn gestel vernield
Het komt wel vaker voor,
Zeldzaam is het nu echt wel niet
Maar de ziekte is er niet vreemder door
Het nestelt zich ergens in je buik
Langzaam voel je je maag dichtknopen
Het verspreidt zich langzaam
Om uiteindelijk je ziel te doorlopen
Een remedie is nog niet gevonden
De hoop op genezing hou ik voor bekeken
Slechts één kans om hieruit te raken
Dat het virus ooit mijn hart zal breken
Maar dan ben ik toch liever terminaal
En voor het leven lovopositief
Als ik nooit meer zou genezen kunnen
Ben ik voor altijd bij mijn hartedief
Reacties op dit gedicht
| Ria -rimpeling-: | Maandag, januari 07, 2008 18:49 |
| Zo''n virus ontvang je met open armen:) liefs Ria |
|
| [zwarte engel]: | Maandag, januari 07, 2008 18:29 |
| wauw!:D | |
| Dirk Hermans: | Maandag, januari 07, 2008 18:28 |
| heerlijk zeer knap neergezet | |
Over dit gedicht
| Auteur: Freyer | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||