Als dood gewone mensen een kerstlied schrijven
Is het helemaal niet om handel te drijven
Maar om te zeggen hoe droevig wij ons voelen
Als wij elkaar verhitten of onderkoelen
Terwijl het zo mooi zou kunnen zijn te leven
Indien wij soms wat meer liefde zouden geven
Aan hen die wij achteloos niet eens opmerken
Of erger waar we de vriendschap voor beperken
Konden wij niet beter in dit stalletje blijven
Om eens over het kinderhoofdje te wrijven
Waar onze eigen kroost uit angst ligt te woelen
Tussen gebroken en verdwenen bidstoelen
Zo begint die droom in noten rond te zweven
Elk jaar komen wij die zelfde tonen tegen
Maar steeds met veel minder volk in minder kerken
We kunnen slechts droef zingend ons zelf nog sterken