Vliegen op je vleugels
Ik heb gevlogen op je vleugels
Gedurende meer dan vijf jaar
En steeds strakker trokken de teugels
Steeds sterker werd de maar
De vleugels dragen niet langer
Wat eens licht is geweest
De sfeer al een tijdje zwanger
Van woorden door beide bevreesd
De vleugels verworpen
Op het hoogste punt
Ik ben aan het vallen
Omdat ik je je vrijheid heb gegund
Vlieg jij maar verder
Je hebt het verdiend
Ik ben al zover
Het afscheid is als vriend
Ik zie je vliegen
Sierlijk als een mooie tragiek
Soms kan de waarheid bedriegen
Vervult ze je met melancholiek
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Woensdag, juli 09, 2008 14:30 |
| waauw deze is ook mooi, voelbaar...intens. ik heb even geneuzd tussen je werken door, enne ik vindt ze super en super mooi geschreven hoor, liefs little | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pathos | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||