waar eenzaamheid het centrum is
dromen furieus stukgeslagen
en tranen onzichtbaar stromen
daar sneeuwt het zonnestralen
doch intern blijft de schreeuw
om hulp maar die niet komt
~Miriam~
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Donderdag, januari 10, 2008 20:11 |
| Bij die laatste strofe word ik stil ... ik vraag me af hoe lang iemand een masker dragen kan ? Lang, denk ik, héél erg lang ... vraag is of er dan nog hoop is op toekomst ? *zucht* Dit is een thema dat me de laatste dagen erg bezighoudt. Knufje, Innerchild |
|
| Ria -rimpeling-: | Dinsdag, januari 08, 2008 16:01 |
| Droefmooi gedicht! liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rimjam |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||