treur nooit
bladerloze bomen schonken goud
’t loof ritselt onder blote voeten
streelt warm op koude paden
’t hart mag nooit treuren
zelfs niet de ziel die steeds de jouwe smacht
en niet gevoed heb ik nog altijd honger
traag moeten uren gaan
nu ik je lief als late bloem
en uit jouw bronnen put
en als je gaat
dan draagt mijn hart je diep
op zachte vleugels dons
en vlijt je in een rozentuin
en als ik ga
dan volgt mijn doodvermoeide geest
de zomergeur van bloementuinen
jij wenkt en wacht reeds aan de poort.
sunset 09-01-2008
Reacties op dit gedicht
| Peter van Tiel: | Woensdag, januari 09, 2008 18:57 |
| Prachtige liefdespoëzie weer van jou. Zoals altijd, graag gelezen. Fijne avond gewenst van, Peter. |
|
| CBR: | Woensdag, januari 09, 2008 17:47 |
| Hoe mooi Sunset liefs cbr |
|
| Jannie Hoogendam: | Woensdag, januari 09, 2008 10:59 |
| het is weer een prachtig schrijven... liefs Jannie |
|
| dichterbij: | Woensdag, januari 09, 2008 09:55 |
| een schitterend plaatje weer door jou neergezet. graag gelezen lieve groet |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Woensdag, januari 09, 2008 09:13 |
| ja hier geen reactie als je tenminste de diepe zuchten niet hoort;) liefs knufff Ria |
|
| Artifex: | Woensdag, januari 09, 2008 08:16 |
| Wat mooi geschreven... Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||